وقتی در شب راه می‌رفتم

و در جستجوی پناهگاه گرمی بودم

از کنارم گذشت

گفتم:

«هی نگاه کن! روی مژه‌هایت دانه‌های برف ریخته

است»

و او گفت:

«این برف نیست

پرهای بالشی است که خدا در آسمان تکانده است

و سپس لبهای خندانش را گشود

تا برفی را فوت کند

و ما هر دو خندیدیم

بعد به چشمانش نگاه کردم

و دیدم که چشمانش، گرمترین پناهگاه جهان است

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: